صدایَش را شنیدم جان گرفتم
ز کُفر افتادم وُ ایمان گرفتم!
.
چنان عطر ِ کلامَش تازه ام کرد
که گویی غُسل در باران گرفتم!
.
غمین وُ خسته وُ سرگشته بودم
ولی با صُحبتش سامان گرفتم!
.
کلام ِ دلنشینـَش شعر ِ نـَغزی ست
که از آن مَطلَع ِ تابان گرفتم!
.
ز نـَجوایَش درونم زیر وُ رو شد
هرآنچه خواست قلبم آن گرفتم!
.
مرا حاجت از این خوشتر نباشد
که در اوج ِ غم از یَزدان گرفتم!
.
عجب حال ِ خوشی دارم من امشب
که جان ِ تازه از جانان گرفتم!
.